Je mag niet denken aan een roze olifant…. Wat doe je, je denkt aan een roze olifant.
Ook werkt dit zo bij kinderen. Je zegt: “niet doen” of “je mag niet..” en vaak doen kinderen het dan toch.
Zo werd ik mij laatst bewust bij onze zoon van ruim 1,5 jaar. Het is een bewegelijk ventje dat graag aan het ontdekken is. Hij haalt de schroevendraaier uit de la, pakt de schaar, plakband, stiften, of de mixer met scherpe schroef uit de kast. Zo hoorde ik mijzelf de hele dag zeggen: “ niet doen” “hou eens op” “dat mag niet”. Het kost mij veel energie.
Dat moet anders dacht ik. Ik heb geleerd juist te benoemen welk gedrag ik wel zou willen zien i.p.v. wat ik niet zou willen zien. Het gekke is dat ik dit bij andere kinderen wel goed kan, maar bij mijn eigen kinderen dit dus lastiger vind, en mij bewust ben dat ik langere tijd in deze situatie zit, en niet voor even.
De volgende dag nam ik de proef op de som, maar vond het nog lastiger dan ik had gedacht. Al snel merkte ik op dat ik zei: “Hou eens op” of “dat mag niet” waarop ik mij gelijk corrigeerde naar: “Deze schroevendraaier is van mama, met deze schroevendraaier (van plastic) mag jij spelen.”
Na 2 dagen zag ik duidelijk verandering, ik zag dat hij veel minder snel boos/gefrustreerd werd, en kwam zelfs minder in onze la. Zo ging ik ook al van te voren vragen: “Waar is jou gereedschapskist?” Die hij vervolgens blij ging zoeken en mee ging spelen. Ik voelde mij zelf ook veel energieker omdat ik hem positief benaderde en wij zo samen veel meer gezelligere dagen kregen.
Hoewel ik soms als moeder ook gewoon moe of snel geprikkeld ben, komt zo af en toe toch die roze olifant weer aanzetten! 😉
Liefs Sylvia
